Gömlu fjölskyldugildin eru liðin undir lok eða kvað?

Ég held að karlinn sé að verða ansi meyr; um daginn komu afavísur og nú er amman honum hugstæð.

Þarf maður nokkuð að skammast sín fyrir mýktina? 

 

Við skulum ekki hafa hátt

handan við þilið sefur

amma okkar sem á nú bágt

eitthvað lækninn tefur.

 

Við skulum ennþá halda á

brattan upp á hólinn.

Amma ekki vita má,

að ég skemmdi kjólinn.

 

Amma segja sögur kunni

sannar bæði og ekki.

Af álfunum í holtamunni

er dverga færðu í hlekki.

 

Amma bregður loki á brá

brátt nú snótin sofnar.

Sýnir stjörnu er blikar á

sambandið brátt rofnar.

 

Amma vekur tel ég víst

mig af værum lúr.

Vil samt vakna allra síst

af vænum draumadúr.

 

Amma alltaf var svo góð

og leyfði mér að finna, 

hve fallega ég fögur ljóð

fæ til mín og minna.

 

Amma sofnar svefninum langa,

sefur vært á himnum

dagana langa. 

 

Afavísur á aðventu.

Úr sér gengna afa
á að hafa
út í bæ að kúra
marga dúra,
ekkert er af þeim að hafa.

Einu sinni þekkti ég afa
er reyndi að hafa
barnabörnin prúð
og keypti snúð
og aldinsafa.
-------------------
Yfirgefinn afi fór
að væla.
Hann vildi vera stór
og varla skæla.
-------------------
Afinn hefði aldrei átt að tala,
bara mala,
um kýr með hala.

Afi þessi vildi bara vel
víst ég tel
og Guði fel.

Afinn var að vona,
varla svona
heiðurskona

Afinn hafði enga vörn
aðeins börn
sem steyttu görn.

Afi veit að lífi er ei lokið
bakið hokið
fullt er kokið.

Úti er ævintýri um afa
aldrei hafa
börn án tafa

þurft særa og kafa
sem þau hafa
haft til trafa.

Sumt vex betur (ver) en annað.

Að lokinn heimsókn og ómstikun Karls Logasonar æða- og skurðlæknis.

Sumt vex meira en annað með aldrinum.

Með aldrinum oft ekkert vex,
nema nöldur og hverskonar pex.
Eitt er þó mein
sem kom fyrir svein
að gúllin er rúmlega sex.

Gúlpur - gúll.

Gúlpur á ósæð er orðinn hættulegur að sögn sérfróðra ef hann er kominn í 50 mm. Um daginn sást á sneiðmynd af mér að gúlpur/gúll hafði myndast og var orðinn nokkuð þroskaður eða 37 mm. Jón V. Högnason snillingur í læknastétt sendi mig í ómskoðun hjá Eyþóri Björgvinssyni sérfræðingi í mannslíkamanum og hitti ég hann í morgun kl. 11:20.
Þegar ég var á leiðinni heim með viðkomu í Vísi hjá honum Þóri frænda mínum Sigurbjörnssyni kaupmanni í u.þ.b. 56 ár að Laugavegi 1, kom mér í hug að orða rafbréfið til Jóns V. Högnasonar svona:

"Það setti að mér talsverða klígju,
mér tókst þó að komast hjá spýju.
Því talsvert mér brá er á skjánum ég sá
gúlp upp á fimmtíu og níu."

Ég vona að aðgerð verði ákveðin sem fyrst.

Að niðurlotum kominn?

Ég, þorrinn kröftum andlega og líkamlega og sá ekkert framundan nema hlutskipti öryrkjans.
Jón V. Högnason snillingur og hjartalæknir reyndi að telja í mig orku og taldi að læknisfræðin gætu eitthvað gert í málinu, því ekki væri mikið upp úr örorkubótum að hafa. Mér fannst hann vægðarlaus að sjá ekki hversu mikið skar ég var:

Hvað ég mæddist í lífsins kófi,
í hvílíku líkamstildurshrófi.
Ég segi það satt,
að saddur gat kvatt,
er féll ég á örorkuprófi.

Ég bið Jón Högna. velvirðingar á ófullkominni umgengni minni við sannleikann.

Haltu mér slepptu mér aðferðin.

Mér finnst skjóta skökku við að nýkjörnir fulltrúar Starfsmannafélags Reykjavíkurborgar (StRv) skuli halda áfram að skipta við lögmannsstofu sem ekki er í samvinnu við StRv. Jóhannes Gunnarsson var búinn að greiða úr eigin vasa tæpar hundrað þúsund krónur að eigin sögn og búinn að fá skýrslu í hendur.
Hann ámálgaði við StRv að það greiddi honum þennan útlagða kostnað en formaður StRv Garðar Hilmarsson tjáði honum á fundi með okkur að það myndi félagið ekki gera. Þessi lögmannsstofa væri ekki sú stofa sem félagið hefði samning við. Auk þess væri lögfræðingur á vegum BSRB.

Samt halda kjörnir fulltrúar StRv að skipta við sömu lögmannsstofu. Ekki er tryggðin við félagið mikil í upphafi kjörtímabils.
Enda er þetta fólk þekkt af því að vilja segja skilið við félagið sem það sóttist eftir að vera fulltrúar fyrir.

Það vekur athygli að Starfsmannafélag SVR leggur ekki lengur nafn sitt við söfnunina hvað sem veldur.

Af heimasíðu fulltrúa:
"1500 kall á mann!
Nú þurfum við að leita til starfsmanna til að safna fyrir lögfræðikostnaði sem Starfsmannafélag Reykjavíkurborgar mun ekki taka þátt í. Síðan síðustu kjarasamningar voru gerðir hefur hópur innan vagnstjórahópsins talið að ýmislegt sem gert hefur verið í niðurskurði á "launakostnaði" hafi orkað tvímælis. Nafn heimasíðunnar "Gráa svæðið" er komið vegna samningstúlkanna á sumum af þessum málum. Því var úr að, við nokkur, kostuðum aðstoðina úr eigin vasa (peningum vel varið). Í dag er kostnaðurinn kominn eitthvað á annað hundrað þúsund. Það styttist í að við förum yfir niðurstöður í þessu máli. Allavega er þetta góður undirbúningur fyrir næstu samningagerð.

Fyrsti reikningur hljóðaði upp á 88.000 krónur. Ekki er enn ljóst hver lokatalan verður en við höfum óskað eftir meiri vinnu og mati á nokkrum málum. Við munum ekki stjórna söfnuninni sjálf til þess að allt sé uppi bæði um kostnað og útgjöld.

Samningurinn okkar rennur út 31. október 2008. Við leitum nú til starfsmanna um framlög til þess að greiða þennann kostnað. Ef hver og einn greiðir 1500 krónur gæti jafnvel orðið afgangur sem við gætum nýtt til frekari dáða á þessu sviði."

Bið SÁÁ að hylja slóð mína.

Mig langar að biðja þig Ari Matthíasson að má spor mín sem ég skyldi eftir mig þessa sjö daga á Vogi í maí 1998. Verð nú samt að viðurkenna að "meðferðin" hefur hingað til virkað 100% og þannig hyggst ég hafa það.

Óvirkir alkar fá ekki tryggingar

Nýkjörnir trúnaðarmenn hjá Strætó berir að ósannindum.

Það er með ólíkindum hvernig sögur eru búnar til hjá Strætó vinnustaðnum mínum. Sú nýjasta er að Ingunn Guðnadóttir gengur á milli manna og segir Jóhannes Gunnarsson hafa talað mínu máli við Reyni Jónsson framkv.stj. sem ætli að reka mig úr starfi.
Ég varð hvumsa en spurði svo hvers vegna ætti að reka mig. Jú, það er vegna þess að ég hef verið að blogga um málefni fyrirtækisins og Jóhannesi hafi tekist að fá Reyni til að gefa mér eitt tækifæri gegn því að ég hætti að blogga.
Ég lýsi þau bæði Ingunni og Jóhannes ósannindafólk. Það er ekki stafur fyrir þessum fullyrðingum. Ég hélt að óheiðarleikinn hefði náð hápunkti með Valdimar Jónssyni og vona það, en núna sé ég að þau eru á góðri leið þó að langt sé í að þau nái honum.

Þegar maðurinn hennar Ljúfu leysti vind.

Það var sumarið 1967 í Karise á Sjálandi að við Sigríður vorum sótt heim af íslenskum hjónum frá Odense. Að loknum kvöldverði og nokkrum bjórum fórum við út að ganga og komum þar að sem sirkus var að taka saman föggur sínar eftir velheppnaða helgi.
Við gáfum okkur á tal við sirkusstjórann og í hrókasamræðum verður gesti okkar Ingólfi rafverktaka Árnasyni í Mosfellsbæ á að leysa vind með töluverðum hávaða. Hann lætur sér ekki bregða og segir: "den var god". Sirkusstjórinn feitlaginn Dani með rjóðar eplakinnar svarar að bragði: " ja men den lugter ad helvede til ".
Mér dettur þetta oft í hug við svipaðar kringumstæður.

Er Svandísi illa við sjúklinga?

Ég hélt satt að segja að fólk væri hætt að amast við sjúklingum og allra síst átti ég von á að Svandís Svavarsdóttir reisti sér slíkan minnisvarða sem afstaða hennar veldur.
Ég hélt svo sannarlega að fólk hefði lært af Þverárselsmálinu á sínum tíma, mál sem ætti að vera í handbókum fyrir borgarfulltrúa ásamt svo mörgu öðru.

Skipulagsráð samþykkti að byggja húsnæði fyrir geðfatlaða