Gullbarkar í Salnum í kvöld.

Helgi Rafn Ingvarsson heitir ungur maður sem gerði sér lítið fyrir og samdi óperu sem verður frumsýnd í kvöld í salnum. Hann býr í Kópavogi og á honum hefur sannast að "það er gott að búa í Kópavogi". Kópavogsbær styrkti hann þannig að hann gat helgað sig tónsmíðunum í sumar og bæjaryfirvöldin settu punktinn yfir iið með því að bjóða gestum og gangandi á frumsýningu kl. 20:00 í kvöld og á aðra sýningu á sama tíma annað kvöld.
Ungir,efnilegir og góðir söngvarar úr Söngskólanum í Reykjavík skipa öll hlutverkin sem eru tuttugu og sjö talsins.
Með aðalhlutverkið Tinnu fer ung söngkona frá Svíþjóð Karin Björg Torbjörnsdóttir sem er hálf íslensk eins og föðurnafn hennar ber með sér. Karin Björg hóf ung að syngja í kór, aðeins átta ára gömul en hún stendur á tvítugu.
Hún hefur um tveggja ára skeið stundað söngnám hjá Kerstin Lundin-Grevelius altsöngkonu í Lundi og hefur rödd hennar náð miklum þroska á ekki lengri tíma. Aðalkennari hennar í Söngskólanum í Reykjavík er Ólöf Kolbrún Harðardóttir.
Óperan fjallar um unga stúlku Tinnu, sem á við geðræn vandamál að stríða. Með hjálp Hrafns ungs elskhuga hennar tekst henni að ná tökum á sjúkdómi sínu. Hlutverk Berglindar syngur Ingunn Gyða Hrafnkelsdóttir, með hlutverk Hrafns fer Haraldur Sveinn Eyjólfsson, hlutverk hálfbróður Tinnu fer Aron Axel Cortez og með hlutverk Þorsteins fer Jósef Lund Jósefsson.
Í stuttu máli:
Tónlist: Helgi Rafn Ingvarsson
Handrit: Árni Krisjánsson og Helgi Rafn Ingvarsson
Ljósahönnuður: Arnar Ingvarsson
Búningar: samsetning og samstarf hópsins alls
Píanóleikarar: Alexander Brian Ashworth og Hrönn Þráinsdóttir
Leikstjórn: Sibylle Köll
Hljómsveitarstjórn: Garðar Cortes.

Íslenskir auðmenn tala í 170 þúsund króna gullsíma

Bætum móralinn hjá Strætó bs.

Verðandi fulltrúum Starfmannafélags Reykjavíkurborgar hjá Strætó bs. er eitt nauðsynlegra en flest annað, en það er að leggja sitt af mörkum til að bæta starfsandann hjá fyrirtækinu. Hann hefur verið afar bágborinn síðan byltingin í starfsháttum var gerð á miðju ári 2005 og er beinlínis eitraður á stundum.
Fyrirtækið hefur því miður ekkert gert til að laga andrúmsloftið og er það miður.
Fólk sem er vansælt á vinnustað og jafnvel kvíðir því að mæta til vinnu speglar andrúmsloftið til viðskiptavinanna sem er miður.
Þetta starfsfólk fer þjakað kvíða til vinnu og úr og kemur heim til sín fullt neikvæðni og hefur allt á hornum sér, Fjölskyldan verður meðvirk og kaffistofuspjallið er komið inn í vitund barna, unglingha og fullorðinna sem þá eru orðin fórnarlömb erfiðs vinnumórals.
Þessu þarf að breyta og verða allir sem einn að líta í eigin barm og vinna að bættri líðan sinni og vinnufélaganna.
Ég er sannfærður um að Starfsmannafélag Reykjavíkurborgar mun gera allt sem í þess valdi stendur til að standa við bak þeirra sem verða valdir í kosningunum í næstu viku og hafa hug á að bæta andrúmsloftið.

Bráðum kemur betri tíð með fleiri krónur í vasa?

Á fundi fulltrúaráðs Starfsmannafélags Reykjavíkurborgar (StRv.) í gær, var gerð grein fyrir vinnu hópa sem störfuðu í vor, nánar tiltekið í maí.
Fram kom m.a. á fundinum að hjá Reykjavíkurborg tekur starfsmatið til 440 mismunandi starfa sem StRv hefur með að gera en aðeins 40 hjá Eflingu. Þetta segir okkur að starfsfólk félagsins okkar þar að mjög vel með á nótunum eigi það að geta sett sig inn í öll þessi mismunandi störf.
Eitt er það sem stundum ber góma í kaffistofuspjalli hjá okkur strætófólki er frammistaða stéttarfélagsins okkar.
Sumir eru á því að við eigum að segja skilið við það og hoppa upp í hjá einhverjum öðrum. Ég vil eindregið vara við þeim vangaveltum, því hver segir að okkur sé betur borgið með annan bakhjarl en StRv og BSRB? Ef eitthvað er sem betur má fara, verða fulltrúar að vera á tánum og vekja athygli á vanköntunum og þrýsta á um úrbætur.
Ég hef bara kynnst vönduðum vinnubrögðum hjá starfsfólkinu.
Aftur á móti þarf næsti kjarasamningur að vera miklu skýrari og afdráttarlausari í ýmsum málum en núgildandi samningur er.
T.d. þarf afmörkun vinnutíma að vera greinarbetri sem og "meðaltalsvinnuvikan" öllu skilgreindari.
Að mínu mati eru allt of mörg óvissuatriði í samningnum.
Henni Kolbrúnu Halldórsdóttur alþm. sem var í tólfunni, brá í brún um daginn þegar ég sagði henni að vinnutíma mínum hefði lokið þremur mínútum fyrr og átti ég þá nokkuð í land að endastöð.
Hún sagði nauðsynlegt að við bentum stjórnmálamönnum á slíka agnúa svo þeir gætu veitt okkur liðsinni við úrbætur.
Öll vitum við að það getur tekið upp í 10 mínútur að ná sambandi við varðstjóra til að tilkynna kannski 3 mínútna viðbót við vinnutímann og þá gefum við fyrirtækinu þann tíma.
Glöggur maður hefur reiknað út að við séum að gefa fyrirtækinu um eina vinnuviku á ári með þessum hætti.
Strætó bs. er opinbert fyrirtæki sem á ekki að þurfa að vera á framfæri fátækra starfsmanna sinna.
Ég geri mér vonir um að fulltrúi okkar Reykvíkinga í stjórn Strætó bs. Svandís Svavarsdóttir reynist okkur betur en fráfarandi fulltrúi Þorbjörg Helga Vigfúsdóttir gerði.

Metframboð af hamingju á Íslandi.

Í ljós hefur komið að hamingjuframboðið hefur sjaldan eða aldrei verið meira hér á landi en um þessar mundir. Það sem er jafnvel best við þessa staðreynd er, að hamingjan kostar ekki krónu. Hún leynist innra með sérhverju okkar og það er minnsta mál að skyggnast inn á við og finna hana.

Á leiðinni að verða öryrki?

Var að koma frá lækni sem hlustaði mig og tók blóðþrýsting. Ansi hreint geðfelldur maður á Vesturgötu 7. Hann sagði mér að vera heima næstu þrjá daga a.m.k. og sendi mig með ávísun á Doxýtap frá Actavis ( Það er nú meira hvað hann BTB græðir á mér daglega ). Síðan lét hann mig fá beiðni um myndgreiningu á lungum. Það vinstra er heilbrigt (?) en það hægra er hálfgerður Lasarus og ekki svipur hjá sjón eftir brottnám krabbans fyrir tveimur og hálfu ári.
Ekki sagði lækninrinn mér frá neinum grunsemdum sínum, þeir eru svo tillitssamir blessaðir, en á beiðninni stendur: "Merki um eitthvað óeðlilegt".
Hvað það þýðir veit ég ekki en get spáð í það þangað til að "myndgreiningin" hefur farið fram og sérfræðingar rýnt í rúnirnar.

Öryrkjar, lágtekjufólk og aldraðir fái að njóta skattalækkana

Hætta að taka lyfin?

Við neytendur eigum bara svo afskaplega erfitt með að mótmæla fáránlegu okri með því að hætta að taka lyfin okkar. Þetta vita auðmenn landsins og spila bara með okkur á nótnaborð peningakassans.
Svo segja þeir bara að svo dýrt sé að láta leiðbeiningar á íslensku fylgja.
Ég sem hélt að læknarnir sem ávísa lyfjunum væru búnir að ganga vandlega úr skugga um að okkur sér óhætt með öllu að taka viðkomandi lyf.

70% verðmunur á lyfi í Danmörku og Íslandi

Ég sjálfur á mitt eigið lík.....

...Hvernig var þetta annars?

Vaknaði á krufningarborðinu

Bráðræði Gísla Marteins

Ég vinn hjá Strætó bs. einu mest spennandi fyrirtæki landsins um þessar mundir.
Eftir tíu daga lítur enn eitt leiðakerfið dagsins ljós.
Tíðnin breytist og hugsanlega sitthvað fleira og viðskiptavinir okkar hafa áhyggjur. Þeir eru reyndar að hætta að reyna að spyrja okkur vagnstjórana um hvað framundan sé, því við ;vitum aldrei neitt.
Þeir spyrja um þýðingu nýrra staura sem settir eru upp við biðskýlin og jafnvel við hliðina á öðrum staurum sem staðið hafa misjafnlega lengi og við vitum ekki hvaða tilgangi þeir eiga að þjóna.
Viðskiptavinirnir spyrja um væntanleg heiti á biðstöðvum og við vitum ekki neitt.
Unga fólkið utan af landi og erlendir ferðamenn og spyrja hvar Hlemmur, Lækjartorg og Mjódd sé og það vitum við, en þá dettur þeim í hug að spyrja hvers vegna þessir stóru skiptistaðir séu ekki merktir, það vitum við ekki.
Margir hafa á orði að Gísli Marteinn sem virðist vera yfirmaður verklegra framkvæmda á vegum Strætó bs. sé bráðger maður að upplýsa ekki starfsmenn Strætó bs. um framkvæmdirnar áður en hann ræðst í þær.
Þvess vegna legg ég til að biðstöðin sem ég held að sé næst Melhaga hvar Gísli Marteinn býr og er við Melaskóla á Neshaga verði nefnd Bráðræði.

Vissulega fyrirkvíðanlegt.

Það er svona fréttir sem maður bara verður að leggja á minnið og fylgjast svo grannt með hvort rætist það sem spáð er.........

Ferskvatnshöfrungur líklega útdauður eftir 20 milljónir ára á jörðinni

Einelti er sálræn nauðgun.

Ég vil vekja athygli á tilllögu Kolbrúnar Baldursdóttur sálfræðings hér á blog.is um stofnun félagsskapar þolenda eineltis.
Greinilega er mikil þörf á að hrista upp í þeim málum því allt of margir vinnustaðir og stéttarfélög gera sig sek um einelt með því að aðhafast ekkert í málefnum þolenda.
Eielti er sálræn nauðgun og má ekki liggja í þagnargildi.