Tryggingastofnun ríkisins 2008.

Að deila upplifunum daglegs lífs með öðrum er frekar nýleg reynsla fyrir mig, en ég byrjaði smátt og smátt að skrifa um það sem á daga mína drífur hér á blogginu.

 

Í gær neyddist ég til að fara í Tryggingastofnun ríkisins, fyrir sjálfan mig  að þessu sinni.

Mig vantaði upplýsingar vegna umsóknar um endurhæfingarlífeyri.

 

Fyrst,  hvort ég gæti aflað tekna án þess að hugsanlegar bætur yrðu skertar?

Hún: "nú,  ertu í endurhæfingarhóp?"

Ég: "nei, ég er meðal annars að bíða eftir skurðaðgerð".

Hún: " þá vinnur þú ekki mikið".

Ég: " en ef ég kem til með að geta unnið eitthvað?".

Hún: " þá máttu  hafa svona 25 þúsund krónur á mánuði".

Við reitinn um húsnæði merkti ég í leiguhúsnæði.

Hún: "ertu með húsaleigusamning?"

Ég: " ekki skriflegan".

Hún: "jæja það verður nú kannað".

(Hún veit kannski ekki að munnlegur samningur heldur ekki síður en skriflegur, enda tekið fram í lögum um leigu húsnæðis. Kannski hafði hún eitthvað annað í huga).

Hún: " er þetta þá samþykkt húsnæði"?

Ég: " það er samþykkt".

Hún: " það verður kannað".