Er ekki rétt að skunda til kirkju?

Mörg undanfarin ár hef ég dvalið í Skálholti í dymbilviku og notið kyrrðar, þagnar og Guðsorðs bænadagana, eða frá miðvikudegi og fram á laugardagsmiðdegi.

Þeir hafa skipst á biskuparnir Sigurbjörn og Karl sonur hans að flytja okkur hugvekjur eftir tilefni daganna. Má vart á milli sjá hvor andríkari er. Áður taldi ég engan komast með tærnar þar sem herra Sigurbjörn hefur hælana, en á undanförnum árum hefur herra Karl margsinnis sýnst að hann stendur föður sínum lítt eða ekkert að baki.

Það hefur gefið lífi mínu mikla fyllingu að njóta þeirra mikla andríkis og það á svo stórum stað sem Skálholt er.

Yfir Skálholti hvílir mikil helgi og stundum finnst mér hún áþreifanleg.

Þegar sungnir eru tíðasöngvar kvölds og morgna, birtist í huga manns andi horfinna tíma og aldir verða eitt andartak.

Í huga mínum er söknuður, að vera ekki í Skálholti núna og njóta handleiðslu andans manna og alls góða fólksins sem þar er.

Ég hlakka til að fara að ári, en ætla að njóta þess á eftir kl. 11 að hlýða á sr. Hjálmar Jónsson dómkirkjuprest, leggja út af píslargöngu Krists. 

Krossfestingar á Filippseyjum

Athugasemdir

[Heiða Þórðar, 21.3.2008 kl. 11:02]

Á sunnudaginn, ekki spurning.

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 21.3.2008 kl. 12:04]

Var að koma ú Dómkirkjunni. AFtur á Páskadag, ekki spurning.