Löngu hættur að hlusta á persónuníðinginn

Þegar Guðmundur Ólafsson hóf störf á Sögu hlustaði ég oft með athygli á orðaskipti þeirra Sigurðar G. Tómassonar. Mestur fengur þótti mér af frásögum Guðmundar að austan. Ég skellti skollaeyrum við persónuníði hans um innlenda stjórnmálamenn sem ekki áttu þess kost að verja hendur sína og mannorð.

Þegar fram gekk með níðið fór mér að leiðast staglið. Svo var komið að ég slökkti á viðtækinu þegar seinni hluti föstudagsþáttar þeirra hófst,  því svo gengust þeir upp í að ata ákveðnar persónur auri.

Loksins var útvarpsstjórnendum nóg boðið þegar Guðmundur vék að þeim á s.l. föstudag eins og Guðmundur hreykir sér af á heimasíðu sinni. 

Guðmundur rekinn af Útvarpi Sögu

Athugasemdir

[Rafn Haraldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 16.11.2009 kl. 21:38]

Hann er með Davíð á heilanum, og þarf að tjá sig um það á hverjum og einum einasta föstudegi. Frekar leiðigjarnt og þessi þráhyggja hans gerir hann ótrúverðugan.

Mér þóttu best rússnensku lögin sem hann spilaði jafnan. Maður fær allavega hvíld frá honum Jussa Björling.