Skilyrði að Ólafur Ragnar Grímsson leiði hinar norrænu þjóðir

Samnorrænt ríki. Ekki hafa þessar þjóðir reynst okkur vel á undanförnum misserum. Því tek ég vel í þessa tillögu ef Ólafur Ragnar Grímsson verður sameiginlegur leiðtogi.

Vill stofna norrænt ríki

Athugasemdir

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 27.10.2009 kl. 16:34]

Með aðsetur í Jerúsalem?

[Sigurbjörg Eiríksdóttir, 27.10.2009 kl. 16:51]

Er hann ekki að flytja?

[Rúnar Þór Þórarinsson, 27.10.2009 kl. 17:33]

Jú þær hafa reynst okkur vel, gerðu sitt besta til að vara við óstjórninni og fávitaskapnum sem ónefndir menn skelltu skollaeyrum við.

Hver getur álasað þeim fyrir að vilja ekki henda þúsundum milljarða á kreppubálið hér hjá frændþjóðinni Íslendingum sem olli svo miklum skaða í Noregi og Danmörku sem raun bar vitni.

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 27.10.2009 kl. 17:42]

Ég sé aðsetrið fyrir mér í Betlehem.

[Rúnar Þór Þórarinsson, 27.10.2009 kl. 17:45]

Haha! Þú ert allavega með skopskynið í lagi

[Sigurbjörg Eiríksdóttir, 27.10.2009 kl. 20:25]

Hefur þú ekki vitað það fyrr Rúnar, þetta með skopskynið....

[Júlíus Björnsson, 28.10.2009 kl. 00:36]

Heima er Best.

Stærsti hluti peninga sem fór frá Íslandi kom frá Þýskalandi til að auka hagvöxt í Bretlandi um áratugaskeið og líka í Danmörku. Milligöngu aðilarnir Íslensku fá örugglega orðu hjá Bretum fyrir veittan stuðning.

Almenningur hér sem sumir segja ekki þjóðina hefur ekkert gert annað en að treysta þroska og lífsreynslulausum óábyrgum fræðingum og stjórnmálamönnum.

Veltan innlands var ekki nema 10% af heildar veltu alþjóðafjármálageirans hér á landi.

Við þurfum engin lán til að borga skuldir þeirra sem telja sig vera þjóðina.

[Rúnar Þór Þórarinsson, 28.10.2009 kl. 13:17]

Vá Júlíus, ég er ekki að ná einni einustu tengingu þarna hjá þér og ekki í fyrsta skipti. Ég hef nokkurn áhuga á að kynnast þínum hugsanafarvegi nánar því ég er í einhverri alveg annarri vídd (og því fleiri víddir því betra).

[Júlíus Björnsson, 28.10.2009 kl. 16:38]

Ég tel mig hugsa í minnst þremur 5 víddum, þrjár í rúmi og ein í tíma og sú fimmta samhengið. Í þessu málum er rúmmið hjá mér jarðarkringlan með sínum alþjóða samfélögum. Tíminn er svo langt aftur sem ég man eftir. 

Svo er talað um hliðar á málum.  Flestir láta sér nægja eina. Niðurstöður eru í samræmi frekar flatar.

Málið er að efnahagslegu tilliti er EU búið að vera hér minnst 80% áhrifavaldur síðust áratugina. Sagt er að sá valdi sem haldi.

Ég er að reyna fá svör við hversvegna og tilhvers. 

EU byggir á stofnanna hugsunarhætti það er forskrift sem kallast að hluta regluverk sem er botnað í svokölluðum stjórnskipunarlögum eða grunn stýriverki.

Þessir rammar segja nákvæmlega í krafti víðfeðmi umfangs hvað ráðamenn í EU hugsa ekki og framkvæma þar af leiðandi aldrei eða ekki. 

EU er hernaðarhyggju bandalag hæfs meirihluta.

Sem hefur haft að viðfangsefni frá 1957 að tryggja sér athafnasvæði og neytenda fjölda í samanburði við sína líka.  

Til þess að innlima nýja meðlimi þá hefur EU stundar að bjóða nágranna ríkjum svokallaða aðildarpakka, sem fela í sér lánafyrirgreiðslu m.a. fyrir að aðstoða við að þeirra mati endurskipulagningar hagræðingu m.t.t til þroskaðrar skattheimtu. Upptaka Regluverks eða reglugerðarskorðunar er líka skilyrði en  það verkar reglulega vel á hugsunarramma ráðmanna verðandi meðlimar. Svo reka þeir svokallað sýndarnefndastarfsemi þar sem uppum Meðlima-Ríkja stendur til boða að tjá skoðanir sínar. Þeir koma sober  heim og telja sig skipta miklu máli.

EU gerir ráð fyrir því að öll viðfangsefni séu útfærð að þar til innsettum stofnum reynslu mikils fagfólks. Umboð framamanna sér svo um að vera tengiliður milli Forsætisherranna ráðandi meirihluta og  Stofnanna EU.

Í upphafi efnahagsögu veiðanna bolmagn miðstýringarinnar koma fram mikill sýndarkostnaður en þegar síðast áfangi EU uppbyggingarinnar var birtur opinberlega: Lissabon stjórnskipunarlögin var þetta skýrt og í framtíðinni mun unnið hörðum höndum um meiri samþættingu, niðurskurði á óþarfa sameinilegum kostnað og útrýmingu undanþágu ákvæða sem komu inn á þroskaferli gömlu aðildarríkjanna.

Þetta er nú einkaklúbbur um innri-samkeppniefnahagslögsaga undir eftirliti seðlabankakerfis og yfirstjórn Miðstýringar í Brussel.

Það sem ráðmenn áður meintra óþroskaðri efnhagslögsagna virðast ekki skilja er.

Að þegar t.d. þjóðverjar bjóða Miðstýringu þá merkir það að yfirtaka stýringarkostnað.

Ríki sem var að eyða 100 milljörðum í vanþroskaðan stýringarkostnað greiðir EU Miðstýringunni 80 milljarða og græðir sjálft 20 milljarða.

Þetta léttir á skattbyrði fyrirtækjanna sem taka þátt í innri-samkeppninni fyrir hönd sinna efnahagslögsagna eða eru með í samkeppni utan sameiningar. [Alþjóðafjárfestar].

[Rúnar Þór Þórarinsson, 29.10.2009 kl. 13:47]

Takk fyrir þetta Júlíus, greinargott.

Aðalmálið í stóra samhenginu er að ESB er alger staðreynd og komið til að vera. Allt þarf að skoðast út frá því í fyrsta lagi og í öðru lagi því að við erum landfræðilega og efnahagslega klesst á milli Bandaríkjanna og Evrópu.

Það ætti ekki ræða um ESB sem "agent of Evil" heldur sem "agent of national interests". ESB getur ekki hlutast til um innanríkismál landanna og því fleiri ríki sem eru innaborðs, því dreifðara er valdið skv. skilgreiningu.

Er okkur betur borgið utan þess þar sem báknið getur níðst á okkur án þess að við höfum nokkuð um neitt að segja eða eru áhrif okkar meiri og staðan betri sem hluti af fyrirbærinu?

Tilhneigingin til að mynda stór og valdamikil svæði á sér rætur í ofur sterkri stöðu Bandaríkjanna sem hafa um verulega langt skeið haft allt of mikið að segja um efnahagsmál heimsins hlutfallslega séð. Staða sovétmanna var yfirtekin af Rússum og bandalagsríkjum þeirra og nú er Kína, með meira en einn sjötta mannkyns innaborðs, og Indland orðin virkileg þungaviktarríki. Evrópa - Vagga "heimsmenningarinnar" (afsakið örlítið gróft, en ekki með öllu ósatt orðaval) yrði algerlega undir í baráttunni og á endanum stýrt af víðfeðmu og stóru ríkjunum.

Og nú erum við í svipaðri aðstöðu. Við munum hafa nákvæmlega EKKERT að segja í samfélagi þjóðanna og halda áfram að vera 100% leiksoppar þeirra. Bankahrunið með Evru sem gjaldmiðil og undir eftirliti ESB hefði aldrei orðið svipur hjá sjón.

Það er og hefur verið í mörg ár, hagur þjóðarinnar að ganga í ESB því honum er ekki betur borgið utan hans. Okkar eigið fólk er ekki svo gott að geta bætt fyrir þá veikleika sem því fylgir að standa utan samstarfsins. Þetta er hagsmunamál þjóðarinnar og gjaldið fyrir það verður kannski helst það dregur úr spillingu hérlendis.

[Rúnar Þór Þórarinsson, 29.10.2009 kl. 13:50]

Smá leiðrétting: "...ESB getur ekki hlutast til um innanríkismál landanna..." þetta er auðvitað ekki 100% rétt, en það getur reynst eðlilegt og gott fyrir þjóðina að hlutast til um fjölda mála í samvinnu og samræmingu við aðrar þjóðir. Sjálfstæði gæti frekar aukist ef eitthvað er með bættum samstarfsmöguleikum út á við.

[Júlíus Björnsson, 29.10.2009 kl. 21:07]

EU heitir þetta utan Tékklands. EU getur ekki hlutast til um innríkismál í Meðlimaríki þar sem hún hefur ekki valdahæfi.

Sameiginleg stöðluð verðskrá á orku, hráefni og 1.stigi vinnslu hráefnis til stóriðju útflutnings til samkennisgrunna innan og utan EU er að sjálfsögðu íhlutun um efnahagsinnríkismál mismunandi eftir Meðlima-Ríkjum. 

Útgjöld til sameiginlegra varnarþarfar EU er líka deilt á milli Meðlima ásamt fleiri útgjöldum sem skerða innríkistekjur Meðlima-Ríkis það er líka að mínu mati óbein íhlutun í innríkismál það sem skerðir ráðstöfunartekjur.

Ráðstöfunar tekjur til að bæta okkar eigið samstarf við 92% heimsins sem liggja utan EU. 

Hjá ríkjum þar sem orka, hráefni og 1. vinnslustig þeirra er  það sem samkeppnin snýst um í aðalatriðum en ekki staðlaður grunnur í þágu fullvinnslu og fjármálaviðskipta.

[Rúnar Þór Þórarinsson, 2.11.2009 kl. 13:53]

Vel upplýst þjóð - Helst upplýst af einhverju öðru en einungis bloggum - getur hæglega tekið ákvörðun um aðild. Það er einfaldlega fáránlegt að athuga þetta ekki eins og staðan er.

Mitt atkvæði liggur reyndar hvorugu megin sem stendur. Ýmislegt af því sem þú skrifar í svona fremur neikvæðum tón er alls ekki galið ef rétt er með farið. Ofsahræðsla við umræðu og alvarlega skoðun á málinu finnst mér einfaldlega út í hött.

Tökum sem dæmi ef staðlað orkuverð til almennings er þvingað á öllu ESB svæðinu - Það nyti tæplega stuðnings. Staðlað verð til orkufreks iðnaðar... það væri etv. ekki sérlega galið fyrir íslenskar aðstæður. Ekki hafa stjórnvöld á Íslandi farið sérstaklega gáfulega með þau 75% orkunnar sem álverin á Íslandi soga úr landinu fyrir núll og nix. Við fengjum þá etv. eitthvað fyrir náttúruauðlindina?

Sumsé, það að telja upp ýmsa hluti varðandi varnarmál og orkusamninga þýðir ekki endilega neikvæða niðurstöðu. Við erum nefnilega þegar á kafi í hvorutveggju.

[Júlíus Björnsson, 3.11.2009 kl. 00:51]

Orkuskortur er stærsta vandamálið hjá EU og þeir gera allt til að losna við tak Rússa. Staðlaðverð fyrir orkuverð til stóriðju sem er í þjónustu stóriðjusamkeppni fullvinnslu og tækni.

EU stjórnlögin skilgreina að almenningur er á ábyrgð sjálfstæðrar efnahagslögsögu í samkeppni. Almenningur kaupir orku og annað á þeim verðum eftir því kerfi sem ríkir hjá hans þjóð og Miðstýringin skiptir sér ekkert af því.

Það er verið að tala um þá orku sem er umfram þarfir almenning hjá einni efnahagslögsögu: Orkuna sem fer í risa fullframleiðsluna og tækni sem er síðan í boði um allt EU.

Þjóðverjum finnst þetta príma. Neikvætt vegna þess að EU er Sameiningin um aðalatriði. 20% af öllu verður áfram framleitt fyrir á heimamarkað í öllum Meðlima-Ríkjum að eigin vali sérhverra efnahagslögsögu. 

Það fá allir að tjá skoðanir og fallast á faglega unnar [í frábærum stofnunum]  reglugerðir í nefndum og þingsölum EU. 

80% af grænmeti td. kemur í Hlut Spánverja, Portúgalar fá skór, Þjóðverjar ódýra bjórinn, Pólverjar kjúklinga í bitum og kjúklingum. Við losnum við allt fiskhráefni að sama skapi og gætu jafnvel losnað við meira. Í fiskfullvinnslu á meginlandinu.