Í trúnaði.

Síðast liðið haust gaf ég kost á mér í kjöri til fulltrúaráðs míns stéttarfélags.
Ég náði kjöri ásamt fimm öðrum og sex varamönnum.
Mér fannst ég geta notað þekkingu mína af atvinnurekstri ýmiskonar til hagsbóta fyrir samstarfsmenn mína. Svona til útskýringa vil ég geta þess að fulltrúi stéttarfélags er líka nefndur trúnaðarmaður og um starf trúnaðarmanna gilda lög frá Alþingi.
Síðan þetta var hefur margt gerst á mínum vinnustað og ekki allt geðfellt. Við höfum að vísu gert ljómandi kjarasamning sem almenn ánægja er með, en þá er líka upptaldar ánægjuástæðurnar á mínum vinnustað.
Nú er svo komið að ég verð þeirri stundu fegnastur þegar ég losna úr þessari sjálfboðavinnu og þykist góður ef ég held ærunni.
Þekking mín á því að hafa verið hinum megin borðsins er ekki talin traustvekjandi og ég hef orðið fyrir aðkasti og Gróusögum vegna starfa minna sem eðli málsins samkvæmt eru trúnaðarmál.
Oft hef ég leikið af mér í lífsins skák en aldrei eins og á síðustu haustdögum þegar ég ákvað að fórna tíma og fjármunum í þágu meðbræðra og systra.