Alvarlegur húsnæðisskortur.

Húsnæðisverð er orðið hátt í Reykjavík. Ungt fólk dregur að koma heim frá námi og sé það að ljúka námi hér á landi hyggur það á búsetu utanlands vegna ástandsins.

Tími er kominn til að skilgreina ástandið og spurning er hverjum verður falið að gera það.

Borgin virðist vera ófær um að ná samstöðu um nokkurn skapaðan hlut og varla telst þetta verkefni vera á snærum ríkisins.
Staðan er slæm og ekkert bendir til að rofi til á næstunni.
Maður sem hefur misst heilsuna og eigur sínar á fárra ef nokkurra kosta völ.

Að lifa á endurhæfingarlífeyri eða örorkubótum getur reynst erfitt ef obbi teknanna fer í leigu húsnæðis.
Þá er fátt um fína drætti. Að vísu er möguleiki að flytja út á land þar sem húsnæði er ódýrt eins og t.d. á Raufarhöfn.

Verður það líklega þrautalending margra.
Sá möguleiki að flytja til annarra norðurlanda er líka inn í myndinni en óhagstæð gengisþróun gerir þann kost lakari.

Skortur á risherbergjum með aðgangi að salerni með mörgum öðrum er orðinn mikill í borginni og búsetuúrræði þeirra sem minna mega sín um leið.