Hvaða reglur gilda um meðferð jarðneskra leifa?

Saga jarðneskra leifa Björn Grillis er engan vegin sögð.

Hvernig má það vera að beinagrind manns hefur verið leikfang margra árum saman?

Höfuðkúpan ýmist notuð sem sælgætisskál eða öskubakki.

Því er borið við að læknir, faðir Sverris Ólafssonar hafi "átt" jarðneskar leifar nefnds Björns.

Hvernig má það vera? 

Við höfum heyrt um ámóta umgengni frumstæðra þjóða um lík og smánun þeirra, en hér á landi? 

Höfuðkúpa talin vera úr dánarbúi læknis

Athugasemdir

[Björn Hróarsson (IP-tala skráð) 26.3.2008 kl. 14:04]

Af hverju segirðu "jarðneskra leifa" ... fóru leifarnar (beinin) einhvern tíman í jörð??

Veistu eitthvað um það ... eða ertu bara að gefa þér það??

Það hlýtur að gleðja hvurn og einn að koma að gagni, hvort heldur er dauður eða lifandi ... betra að vera sælgætisskál en ekkert!

Hvernig geturðu dregið þá ályktun að í þvi felist einhver smán að verða sælgætisskál eftir dauða sinn??

Ætti það ekki frekar að fylla menn stolti??

Mér finnst pistill þinn einhvern veginn bera keim af fordómum og frumstæðni. Hvar er víðsýnin?

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 26.3.2008 kl. 14:17]

Ertu að mæla með heimilisiðnaði með jarðneskar leifar fólks?

Hefur þú fleira í huga en sælgætisskálar?

Hefur þú séð stolta höfuðskel?

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 26.3.2008 kl. 14:19]

Með jarðneskum leifum er einungis átt við það sem eftir verður á Jörðu þegar "andinn hefur horfið til himna". Amen.

Nafngiftin hefur ekkert með legu í jörð að gera.

Ég veit ekki með þig Björn en minn metnaður og stolt stefnir ekki á að enda sem öskubakki eða sælgætisskál.

En ef þú björn vilt koma að sem mestu gagni skaltu láta kurla þig og nota sem áburð.

[Björn Hróarsson (IP-tala skráð) 26.3.2008 kl. 14:32]

Takk, Axel Jóhann, fyrir góða skilgreiningu á hugtakinu "jarðneskar leifar". En hvað viltu frekar að gert verði til hauskúpuna á þér (að þér gengnum) en láta saga hana í sundur og nota sem skál? Það gæti hindrað innflutning á einni skál og létt á viðskiptahallanum. Og Heimir þá er ég ekki hlutadýrkandi og get því ekki séð að dauðir hlutir geti verðið stoltir. En sá sem eitt sinn bar höfuðskelina hlýtur hins vegar að geta orðið stoltur yfir því að koma að gagni í stað þess að rota í jörðu.

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 26.3.2008 kl. 14:42]

Það er gaman að þér Björn, ef þú þá heitir það.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 26.3.2008 kl. 14:47]

Björn veistu nokkuð nema eigandi höfuðskeljarinnar sakni hennar sárlega þar sem hann ráfar um "topplaus" og getur því ekki tekið ofan þegar hann mætir  prúðbúnum hefðarkonum á sunnudagslabbinu í elífðarinnarlandinu?  Ekki viltu hafa það á samviskunni?

  

[Björn Hróarsson (IP-tala skráð) 26.3.2008 kl. 14:54]

Heimir. Það var nú líka ef til vill ætlunin ... en hví dregurðu nafn mitt í efa?

Og Axel Jóhann, ég vil helst hafa sem allra minnst á samviskunni og ég veit ekkert hvað þeim er eitt sitt gæddi höfuðskelina lífi finnst um öskubakkahlutverkið. Mér finnst bara líklegt að hún komi að meira gagni hérna megin en hinum megin. Hef grun um þetta sé ekki alveg svona einfalt í sunndagsgöngunni í eilíbbbðarlandinu. Og, já, finnst enn líklegt að sá sem fyrrum vann sínar hugsanir innan í skelinni sé stoltur yfir að koma að gagni. Svo ekki sé talað um viðskiptahallann og sig krónunnar.

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 26.3.2008 kl. 15:03]

Þú beinlínis gerir mig orðlausan Björn.

Ég er hættur að leika mér með legg og skel.

[Jón Birgir Valsson, 26.3.2008 kl. 16:55]

Mögnuð tenging hauskúpunnar við sig krónunnar og viðskiptahallann!!

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 26.3.2008 kl. 17:36]

Höfuðskeljahúmör Björns Hróarssonar er löngu landsþekktur.

[Jórunn Sigurbergsdóttir , 26.3.2008 kl. 17:38]

Heimir minn, mér finnst að við eigum að sýna þeim látnu virðingu, þó að það sé bara skel eftir og andinn horfinn. Auðvitað eru það jarðneskar leifar okkar sem eru eftir. Jafnir villimenn hafa sýnt jarðneskum leifum forfeðrana virðingu Bestu veðjur Heimir minn. Þessi færsla þín ér ágæt.

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 26.3.2008 kl. 17:52]

Þakka þér fyrir Jórunn, við erum sammála um þetta eins og svo margt annað.