Þjóðníðingur.

Mér líður eins og ég held að þjóðníðingi eigi að líða; bölvanlega, geng með veggjum og þori varla að líta framan í nokkurn mann. Ég asnaðist til að taka upp hanskann fyrir Guðmund Jónsson í Byrginu og gekk þar á móti almenningsálitinu. Ekki hefur staðið á gagnrýninni. Enginn hefur þó spurt mig hvers vegna ég hef reynt að verja málstað Guðmundur, heldur er hamast á því að segja að ekki nokkur maður láti út úr sér svona andsk..... vitleysu. Það sjái það allir að maðurinn sé bullandi sekur um fjárdrátt, fjárglæfra hafi meira að segja tekið fé út af reikningi sem hafi verið söfnunarreikningur. Hann sofi hjá öllu sem hreyfist og hafi meira að segja tekið þátt í BSDM.
(Sá yðar sem syndlaus er...........)
Ég veit ekki til að ákæra hafi verið lögð fram, nema frá stúlku sem sagði í Kastljóssþætti að hann hefði svikið sig. Hann hefði sagst elska hana og vilja hana frekar en eiginkonu sína, en síðar hafi komið í ljós að hann meinti ekki það sem hann sagði. Ef það er fangelsissök (allt að sex árum) væru fáir utan múranna á Íslandi í dag.
Guðmundur Jónsson skrifaði aldrei fyrir hönd Byrgisins s.s. undir samning við ríkið. Ef ríkinu hefði verið annt um að peningarnir hefðu verið notaðir rétt, áttu þeir bara að senda mann t.d. einu sinni í mánuði austur og færa bókhaldið. Eins og fram hefur komið hafði Guðmundur öðrum hnöppum að hneppa. Einfalt mál og engin eftirmáli.
(Hvað ætli Sigga frænka segi núna).