Byrgið og dópsalarnir.

Guðmundur í Byrginu, aðstoðarmaður hans og fjölskyldur þeirra eiga ekki sjö dagana sæla. Þjóðin með Stöð 2 og Félagsmálaráðuneytið í broddi fylkingar dæmir þá félaga, einkum Guðmund sem forhertan þjóf og kynferðisafbrotamann.
Félagsmálaráðuneytið ákvað að styrkja Byrgið og setti upp drög að samningi sem Byrgið treysti sér ekki til að samþykkja. Ríkið tók það ekki illa upp og hélt áfram að styrkja starfsemnina. Starfsemin hefur gengið afbragðsvel; Guðmundur lagði nótt við dag að taka áfengis- og vímuefnaneytendur upp af götunni og veita þeim þá lækningu og aðhlynningu sem þeir þörfnuðust svo sárlega. Þeir gátu fengið að vera í Byrginu svo lengi sem þeir vildu og þurftu þá ekki að betla og stela sér fé til að eiga fyrir eiturlyfjum, fleiri þúsund krónum á dag. Einn er sá hópur sem situr uppi með sárt ennið, en það eru eiturlyfjasalarnir sem misstu viðskipti sem nema hundruðum milljóna á mánuði hverjum.
Þetta var verk Guðmundar Jónssonar og samstarfsmanna hans og fjölskyldna. Þarna getur enginn gert betur.
Guðmundur er ekki góður í bókhaldi og það verður starfsemi Byrgisins að falli.
Sjúklingarnir hópast út á göturnar aftur og það hlakkar í eiturlyfjasölunum.
Sendiráðsstarfsmaður í London lenti í bobba um árið þegar rýrnun var í sjóðum sendiráðsins. Það átti sér skýringu; hann var ekki góður í bókhaldi.