Messa í Dómkirkjunni.

Fór í kirkju í morgun kl. ellefu.
Það var orðið svolítið langt síðan ég fór síðast og var farinn að sakna fallegrar tónlistar og orðs Guðs. Þegar ég kom að anddyri Dómkirkjunnar barst á móti mér undurfagur kórsöngur og er inn var komið sá ég stóran kór stúlkna æfa sig fyrir messuna í tröppunum að altarinu.
Óvenju margt var í kirkjunni því það tíðkast að sjálfsögðu að ömmur,afar, systur, mæður, feður og bræður auk annarra skyldmenna skundi í kirkju þegar litla daman í fjölskyldunni syngur opinberlega.

Sagði mér kona á næsta bekk fyrir framan að ömmustelpan hafi fengið að gista og væri að fara með Stúlknakór Reykjavíkur til Ítalíu í sumar.

Dómkórinn fékk frí í dag, en ekki hann Marteinn H. Friðriksson sem lék á orgelið við messuna, en aðallega þó í messusvörunum.
Annars lék Arnhildur Valgarðsdóttir á píanó með stúlkunum sem Margrét Pálmadóttir stjórnaði af alkunnri smekkvísi og fágun.
Stúlkurnar sungu lögin: Barn þitt vil ég vera, Ég vil dvelja í skugga vængja þinna og My Lord what a morning.
Yndislegur söngur og öllum til sóma.

Séra Bára Friðriksdóttir þjónaði ásamt Ástbirni Egilssyni meðhjálpara auk Marteins H. Friðrikssonar sem fyrr er getið.
Lagði hún í predikun sinni út af klámráðstefnunni sem verður hér í byrjun mars ef ég veit rétt og í því sambandi svívirðilega meðferð barna í klámframleiðslu og á svokölluðum betrunarheimilum hérlendis.
Mæltist sr. Báru vel og fórum við kirkjugestir heim með gott andlegt veganesti.

Konur til hamingju með daginn.